Miejsca, których już nie ma: Huta Metali Nieżelaznych Szopienice

Huta Metali Nieżelaznych Szopienice istniała blisko 170 lat i stanowiła nieodłączny element historii przemysłowej Katowic. Początki huty sięgają 1834 roku, kiedy to przedsiębiorstwo Bergwerksgesellschaft Georg von Giesches Erben uruchomiło w Szopienicach hutę cynku „Wilhelmina”. Z biegiem lat, dzięki rozbudowie, huta stała się jednym z największych producentów wyrobów walcowanych z miedzi i mosiądzu w Polsce, wytwarzając taśmy, blachy, krążki, oraz rurki cienkościenne.

Historia huty jest związana z dynamicznym rozwojem przemysłu nieżelaznego na Śląsku. W początkach XX wieku HMN Szopienice stała się nie tylko największym producentem metali nieżelaznych na Śląsku, lecz także światowym potentatem w produkcji kadmu.

Huta Metali Nieżelaznych „Szopienice” przez lata była liderem w produkcji wyrobów walcowanych z miedzi i mosiądzu. Jej moce produkcyjne przed likwidacją sięgały 40 tys. ton rocznie. Dzisiaj, na terenie byłej huty, rozwijają się różne przedsięwzięcia, a obiekty zabytkowe przypominają o dziedzictwie przemysłowym tego miejsca.

Ochrona dziedzictwa przemysłowego obejmuje zespół obiektów nieruchomych, takich jak hala nr 1 pieców destylacyjnych, budynek dawnej walcowni, czy dawny warsztat mechaniczny. Te obiekty wpisane są do rejestru zabytków, świadcząc o unikalnej architekturze i technologii używanej w przemyśle metalurgicznym.

Niestety, dziedzictwo przemysłowe tej huty nie jest jedynym śladem pozostawionym w Katowicach. Naukowcy z Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego potwierdzają silne zanieczyszczeniu talem w okolicy dawnej huty cynku, co stanowi wyzwanie dla ochrony środowiska.

Huta Metali Nieżelaznych „Szopienice” pozostanie nieodłączną częścią historii przemysłowej Polski, a jej dziedzictwo ma szansę przetrwać, dzięki utrzymaniu zabytkowych obiektów i pamiątek w Muzeum Hutnictwa Cynku.

TB/Fot.Superdronus/Domena publiczna